Things I hate. Part II

Στο τελευταίο για φέτος, εορταστικό άρθρο έχω την τιμή να σας παρουσιάσω το δεύτερο μέρος των πραγμάτων που μισώ. Το πρώτο μέρος, που μπορείτε να το βρείτε κάνοντας κλικ εδώ, σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ήταν πρώτο στα charts για 50 εβδομάδες, νομίζω (inside joke, όποιος δεν το κατάλαβε ας δει καμιά παράσταση του Πανούση). Στην απόφασή μου αυτήν καθοριστικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι τη μέρα των Χριστουγέννων είχα υπηρεσία, με αποτέλεσμα όλοι εσείς να διασκεδάζετε και εγώ να υπηρετώ την πατρίδα στα λελέ μου (34 και σήμερα)! Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά μπορούν να φανταστούν το πρωινό μου ξύπνημα. Όχι και η καλύτερη εμπειρία το να υπηρετείς τη θητεία σου σε περίοδο Χριστουγέννων, πιστέψτε με, αλλά κάποιος πρέπει να το κάνει. Πριν προχωρήσω περαιτέρω, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι το πολυαναμενόμενο λεξικό (δεν εννοώ αυτό του στρατού στο προηγούμενο άρθρο) έχει ήδη δημοσιευτεί και μπορείτε να το βρείτε εδώ. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Το λεξικό του στρατού.

Το άρθρο έχει μεταφερθεί εδώ: http://www.armida.gr/2016/01/to-leksiko-tou-fantarou.html

Ποντιακά Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα.

Κοντεύουν, λοιπόν, τα Χριστούγεννα και δράττομαι της ευκαιρίας μέσω αυτού του ιστολογίου να ευχηθώ καλές γιορτές και χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο, “πασπαλισμένα” με υγεία, χαρά, ευτυχία και γενικά ό,τι επιθυμεί ο καθένας. Ποτέ δεν ήμουν καλός με τις ευχές, οπότε ας συνεχίσουμε παρακάτω! Οι πιθανότητες, αγαπητέ μου αναγνώστη, να έχεις ξυπνήσει με hangover από το χθεσινό ξενύχτι, ακούγοντας παιδάκια να ψάλλουν τα κάλαντα είναι μεγάλες, οπότε στο σημερινό εορταστικό άρθρο θα γίνει αναφορά στα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα των Ποντίων. Δε λέω καλό το all time classic “τρίγωνα κάλαντα μες στη γειτονιά”, αλλά μπροστά στο “Χριστός γεννέθεν” δεν πιάνει μία. Στις παραγράφους που ακολουθούν θα αποδειχθεί με ντοκουμέντα! Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν.

Series και ξερό ψωμί. Part II.

Καλησπέρα αγαπητέ/ή μου αναγνώστη/τρια! Στο παρόν άρθρο συνεχίζεται το αφιέρωμα στη μικρή οθόνη (το πρώτο μέρος μπορείτε να το βρείτε κάνοντας κλικ εδώ) και πιο συγκεκριμένα, σε ξένες σειρές που αξίζει να παρακολουθήσετε. Θυμάμαι σα χτες, διαφωνία που είχα με φίλο μου ο οποίος, παρόλο που έβλεπε Βέρα Στο Δεξί (true story και no comment) έκραζε τις ξένες σειρές ως “αμερικανιές”.Αυτό βέβαια, πριν γίνει πιστός οπαδός του Prison Break και του Lost, οπότε σε εκείνο το σημείο παραδέχτηκε το λάθος του και ζήτησε ταπεινά συγγνώμη. Πριν ξεκινήσουμε όμως με την σημερινή λίστα, θα ήθελα να αναφέρω λίγα λόγια για την καλύτερη μέχρι στιγμής σειρά που έχω παρακολουθήσει, κάτι που παρέλειψα στο προηγούμενο κείμενο. 
 

Series και ξερό ψωμί. Part I.

Καλησπέρα αγαπητέ μου αναγνώστη/στρια long time, no see. Γνωρίζω ότι σου έλειψα και ότι το σύνδρομο στέρησης σου κατέτρωγε τα σωθικά μέρα με τη μέρα, αλλά έφτασε η στιγμή να χαμογέλασεις. Ι'm back. Ο λόγος της απουσίας μου δεν ήταν άλλος από τη μαμά-πατρίδα, γεγονός που και έχει τα πλεονεκτήματά του, αφού σημαίνει ότι μπορείς πλέον να κοιμάσαι ήσυχος, αφήνωντας ξεκλείδωτα σπίτια, μαγαζιά, αυτοκίνητα κτλ. Όντας φρόνιμος (των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν), φρόντισα να γράψω αρκετά κείμενα in advance, αλλά λόγω της θητείας μου δε μου δόθηκε η ευκαιρία να τα αναρτήσω. Έτσι, στρατού επιτρέποντος θα ξεκινήσει σιγά σιγά η δημοσίευση νέων άρθρων, με το σημερινό να αφορά σε τηλεοπτικές σειρές, που προβάλλονται κατά κύριo λόγο στην Αμερική, και αξίζει να τις παρακολουθήσει κανείς.

Άστρα μη με μαλώνετε. Μέρος ΙΙ.

Καλησπέρα πιστέ μου αναγνώστη/τρια, στο σημερινό άρθρο ολοκληρώνεται αυτό το ταπεινό και εντελώς αντικειμενικό αφιέρωμα στην αστρολογία. Στο πρώτο μέρος του “πολέμου των άστρων”, που μπορείτε να βρείτε εδώ, αναλύσαμε τους λόγους για τους οποίους η αστρολογία είναι τόσο έγκυρη όσο η ηλικία Αφρικανού ποδοσφαιριστή ή οι αναφορές του Λιακόπουλου σε οποιοδήποτε θέμα (Λιακόπουλος respect). Έτσι, σήμερα θα γίνει μια προσπάθεια να εξηγήσουμε τα αίτια που οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν στην αστρολογία, τόσο από ψυχολογική όσο και από εννοιολογική σκοπιά. Στο σημείο αυτό θέλω να κάνω μια μικρή παρένθεση για να σας ενημερώσω για την ανανέωση της σελίδας “Για Μένα”, καθώς και για την πορεία του πολυαναμενόμενου “Λεξικού”, το οποίο πιθανότατα θα δημοσιευθεί στο τέλος του μήνα. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με τα της αστρολογίας.

Άστρα μη με μαλώνετε. Μέρος Ι.

Στο σημερινό άρθρο θα αναλύσουμε τη σπουδαιότητα των ζωδίων, και της αστρολογίας γενικότερα,  σε συνάρτηση με την επιρροή που αυτά ασκούν σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής (αισθηματικά, επαγγελματικά, οικονομικά κτλ). Just kidding! Για την ακρίβεια, θα κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Θα εξηγήσουμε, δηλαδή, τους λόγους για τους οποίους η αστρολογία είναι μια απίστευτη μ@λ@κί@, που έχει καταφέρει να επιζήσει από αρχαιοτάτων χρόνων εξαιτίας της έμφυτης τάσης του ανθρωπίνου γένους να πιστεύει σε απίστευτες μ@λ@κίες (χαρτομαντεία - Ταρό, χειρομαντία, μέντιουμ, “φλιτζάνι” κτλ).

Όσοι αναγνώστες έχουν παρακολουθήσει την κωμική σειρά “The Big Bang Theory”, θα θυμούνται ίσως την απομυθοποίηση της αστρολογίας, στο πρώτο μόλις επεισόδιο της σειράς. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο, η καινούρια γειτόνισσα δύο ιδιοφυών φυσικών κατά την στιγμή της γνωριμίας τους, λέει: “Είμαι Τοξότης, το οποίο πιθανότατα σας  λέει περισσότερα για τον εαυτό μου από όσα θα έπρεπε να γνωρίζετε”. Η απάντηση του “θεού” Sheldon ήταν η εξής: “Ναι. Μας λέει ότι συμμετείχες και εσύ στη μαζική πολιτιστική ψευδαίσθηση, σύμφωνα με την οποία η προφανής θέση του ήλιου, σε σχέση με τους αυθαίρετα ορισμένους  αστερισμούς τη στιγμή της γέννησής σου, επηρεάζει κατά κάποιον τρόπο την προσωπικότητά σου” (το απόσπασμα μπορείτε να το δείτε εδώ). Sheldon 1 – Αστρολογία 0, αγαπητέ μου αναγνώστη και το σκορ θα συνεχίσει να μεγαλώνει. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Things I hate. Part Ι.

Όπως πιθανότατα παρατήρησες, πιστέ μου αναγνώστη, το ιστολόγιο υπέστη μερικές αλλαγές, με κυριότερη την προσθήκη του “Λεξικού”, το οποίο θα είναι σύντομα διαθέσιμο και θα χαλάσει κόσμο! Λίγη υπομονή, λοιπόν. Ας έρθουμε όμως στα καθ’ ημάς, με σημερινό θέμα το γεγονός ότι ξύπνησα “στραβά”! Τέτοιες στιγμές διαπιστώνει κανείς ότι πράγματα που μέχρι πρότινος περνούσαν απαρατήρητα, είναι ικανά να κάνουν μέχρι και των Ιώβ να αναφωνήσει “fuck that, η υπομονή έχει και τα όρια της”. Ένα πράγμα σαν τον Incredible Hulk, δηλαδή (Hulk respect). Όπως καταλαβαίνετε, θα υπάρξουν πολλές συνέχειες στο σημερινό άρθρο, καθώς δε φημίζομαι για το μειλίχιο χαρακτήρα μου και i am too old για να αρχίσω μαθήματα γιόγκας (sic). Αν προσπάθησες να με φανταστείς με ροζ κορμάκι να κάνω γιόγκα, ντροπή σου! Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Οδηγός αγοράς τηλεόρασης.

Από την πρώτη στιγμή που η πληροφορική έγινε αντικείμενο των σπουδών μου, διαπίστωσα ότι ο τομέας μου μοιάζει, κατά κάποιον τρόπο, με αυτόν της ιατρικής. Ο κυριότερος λόγος για αυτή μου την παρατήρηση είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση ένας γιατρός να “ξεμυτίσει” από το σπίτι του και να μη βρεθεί “κοινό” να του κάνει ερωτήσεις για θέματα υγείας.  Έτσι και σε εμάς, η πιθανότητα να χτυπήσει το τηλέφωνο ή να συναντήσεις κάποιον που έχεις να μιλήσεις καιρό, και μετά τα τυπικά, να σε ρωτήσει για κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει με τον υπολογιστή του, αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο ανάλογα με το εξάμηνο φοίτησης στη σχολή. I can live with that, αλλά αυτό που με εξοργίζει πραγματικά είναι, όταν κάποιος ρωτάει τη συμβουλή σου για την αγορά κάποιας συσκευής και, στη συνέχεια, την αγνοεί παντελώς, αγοράζοντας υποδεέστερη συσκευή από συνοικιακό μαγαζί, επειδή είχε ωραίο χρώμα ή ο ιδιοκτήτης ήταν γνωστός! True story.

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα καζίνα (sic!). Ιστορίες πόκερ ΙΙ.

Στο παρόν άρθρο, συνεχίζεται το αφιέρωμα στον μεγαλύτερο παίκτη πόκερ όλων των εποχών,  τον Stu “The Kid” Ungar. Στο πρώτο μέρος αυτής της μικρής βιογραφίας (το οποίο είναι διαθέσιμο εδώ), έγινε αναφορά στα πρώτα βήματά του στον κόσμο του τζόγου, καθώς και στη μετάβασή του από το τζιν ραμί στο πόκερ. Έτσι, σήμερα θα εξετάσουμε τα μοναδικά επιτεύγματά του Ungar στο διασημότερο παιχνίδι (με χαρτιά) της εποχής μας, το Texas Hold' Em. Υπενθυμίζω για άλλη μια φορά το λόγο ύπαρξης αυτού του κειμένου, που δεν είναι άλλος από την μεγάλη διαμάχη για το ποιος είναι μεγαλύτερος παίκτης, ο Ungar ή ο Brunson. Παρεμπιπτόντως, στη φωτογραφία που συνοδεύει αυτό το άρθρο διακρίνεται ο Brunson στα αριστερά και ο Ungar στο κέντρο της. Let the fight begin, αγαπητέ μου αναγνώστη.

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα καζίνα (sic!). Ιστορίες πόκερ Ι.

Στο σημερινό άρθρο θα ξετυλίξουμε το κουβάρι της ζωής του μεγαλύτερου παίκτη πόκερ και τζιν ραμί που πέρασε ποτέ από τις πράσινες τσόχες. Αναφέρομαι, φυσικά, στον Stuart “Stu” Ungar, μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες που σημάδεψε όμως ανεξίτηλα το σύγχρονο πόκερ. Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε μια διαφωνία που είχα με έναν κολλητό μου (ωραία τελικά η Μακρυνίτσα, Γιατρέ), για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Ο φίλος μου υποστήριζε με σθένος τον Doyle Brunson, ενώ η αφεντιά μου τον Ungar. Έτσι, λίγο πριν τα επιχειρήματά μας φτάσουν στο επίπεδο του “my dad will kick your daddy's ass all the way from here to China” (Chris Tucker προς τον Jackie Chan στη ταινία Rush Hour), αποφάσισα να κάνω μια μικρή, εντελώς αντικειμενική, έρευνα και να γράψω αυτό το κείμενο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Το νησί των συναισθημάτων.

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος. Το κυρίως “μενού” για σήμερα περιλαμβάνει ένα μικρό αλλά πολύ διδακτικό παραμυθάκι. Δημιουργός του είναι ο Μάνος Χατζιδάκις, μια αληθινή ιδιοφυΐα κατά την άποψή μου, και έχει ως τίτλο το “Το νησί των συναισθημάτων”. Είχε πέσει στα χέρια μου πριν από μερικούς μήνες και είχα σκοπό να το μοιραστώ μαζί σας κάποια στιγμή, αλλά συνεχώς το ανέβαλα.  Αυτή η στιγμή, λοιπόν, έφτασε, κυρίως, λόγο του εκτεταμένου hangover των γιορτών (οι ιδέες για νέα άρθρα, έχουν στερεύσει, όπως η Jose Cuervo σε νυχτερινή έξοδο με τους φίλους μου). Δύσκολος καιρός για bloggers, αγαπητέ μου αναγνώστη, οπότε ας αφήσουμε τον Μάνο Χατζιδάκι να μας ταξιδεύσει.

Ο πιο καλός ο φοιτητής.

Ορμώμενος από την πρόσφατη επίσκεψή μου στο Ηράκλειο και καθώς οι μνήμες από τη φοιτητική μου ζωή είναι ακόμα νωπές, αποφάσισα να αφιερώσω το σημερινό άρθρο στους φοιτητές. Πιο συγκεκριμένα, θα γίνει αναφορά στις διάφορες παραμέτρους που παραμένουν σταθερές αξίες σε κάθε φοιτητικό σπίτι που σέβεται τον εαυτό του. Αυτή μου η επιλογή δεν αντανακλά το τωρινό επίπεδο της φιλοξενίας που είναι άριστο (ευχαριστώ man), αλλά βασίζεται στο σύνολο των εμπειριών που έχω βιώσει στα πρώιμα φοιτητικά μου χρόνια. Επίσης, αφορά κυρίως τους άντρες, γιατί, κακά τα ψέματα, ένα γυναικείο φοιτητικό σπίτι διαφέρει από ένα “κανονικό” μόνο ως προς το μέγεθος. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με την καταγραφή του “standard εξοπλισμού” που έχει το σωστό, το πρόστυχο, εργένικο σπίτι κάθε φοιτητή, χωρισμένου σε κατηγορίες ανάλογα με το δωμάτιο.

Οδηγός για ταχύτερα Windows 7. Μέρος ΙΙ.

Στο σημερινό άρθρο, συνέχεια του προηγουμένου, ολοκληρώνουμε τον οδηγό για τη βελτιστοποίηση των Windows 7. Πριν ξεκινήσω με τις συμβουλές, θα ήθελα να πω μερικά λόγια για το νέο λειτουργικό σύστημα της Microsoft. Χρησιμοποιώντας το εδώ και καιρό, έχω μείνει αρκετά ικανοποιημένος με την απόδοση και τη σταθερότητά του. Μερικά προβλήματα που υπήρχαν στα Windows Vista και απαιτούσαν από το χρήστη να “λερώσει” τα χέρια του, για να βρει άκρη, έχουν επιλυθεί κάνοντας τα Windows 7 να θεωρούνται ανώτερα έναντι των προκατόχων τους. Επειδή, όμως, στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, έχουν δρόμο να διανύσουν ακόμα, καθώς στερούνται βασικών λειτουργιών που θα έκαναν τη ζωή μας ευκολότερη. Ένα από αυτά, που μου έρχεται πρόχειρα στο μυαλό, είναι η υποστήριξη πολλαπλών desktops που υπάρχει στο Ubuntu. Ας ελπίσουμε στο μέλλον, οι νέες εκδόσεις των Windows να είναι καλύτερες από τις προηγούμενες, καθώς, καλώς ή κακώς, αποτελούν το πιο δημοφιλές λειτουργικό σύστημα στον πλανήτη μας (φυσικά και οι εξωγήινοι χρησιμοποιούν Linux, silly!). Πάμε, λοιπόν, να δούμε και τις υπόλοιπες οδηγίες.

Οδηγός για ταχύτερα Windows 7. Μέρος Ι.

Το σημερινό άρθρο αφορά σε διάφορες συμβουλές σχετικά με τη βελτιστοποίηση του τελευταίου λειτουργικού συστήματος της Microsoft, των Windows 7 (το αντίστοιχο άρθρο για τα Windows Vista μπορείτε να το βρείτε κάνοντας κλικ εδώ). Ως χρήστης τους, εδώ και αρκετό καιρό, μάζεψα μια ικανοποιητική ποσότητα hints & tips από το διαδίκτυο, με σκοπό τόσο την αύξηση της ταχύτητας τους, όσο και την αφαίρεση ενοχλητικών υπηρεσιών που διαθέτουν (κλασική Microsoft). Οι συμβουλές που θα παραθέσω στη συνέχεια είναι δοκιμασμένες από την αφεντιά μου για τουλάχιστον ένα δίμηνο και δεν επηρεάζουν τη σταθερότητα του συστήματος. Καλό θα είναι να τις ακολουθήσετε με τη σειρά που έχω ορίσει. Επίσης, αφορούν την αγγλική έκδοση των Windows 7, οπότε οι οδηγίες χρησιμοποιούν τα αγγλικά ονόματα (π.χ. "Start" αντί για "Έναρξη"). Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν. (Οι συμβουλές που υπήρχαν στο παλαιότερο άρθρο Windows 7 στα μέτρα μας, αναφέρονται και σε αυτό).

Ο θαυμαστός κόσμος του Ubuntu. Μέρος ΙΙΙ.

Στο σημερινό άρθρο, το οποίο αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος στο Ubuntu, θα γίνει περαιτέρω ανάλυση μερικών πλεονεκτημάτων τόσο του Ubuntu όσο και του Linux γενικά, έναντι στο λειτουργικό σύστημα των Windows. Στα προηγούμενα, έγινε αναφορά στους τρόπους που μπορούμε να το αποκτήσουμε και να το εγκαταστήσουμε και δόθηκε μια πρώτη γεύση του τρόπου που δουλεύουμε σε αυτό.  Πολλοί θα θέσουν το ερώτημα στον εαυτό τους “που να αλλάζω λειτουργικό σύστημα στα γεράματα” και “μια χαρά είναι τα Windows”, καθώς οι παλιές συνήθειες πεθαίνουν δύσκολα. Κανείς δεν σας απαγορεύει να έχετε Ubuntu και Windows παράλληλα, και να πειραματιστείτε για να δείτε αν σας βολεύει. Από την προσωπική μου μικρή εμπειρία, πιστεύω ότι θα καλύψει τις ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας, καθώς πιάνω τον εαυτό μου να χρησιμοποιεί το Ubuntu όλο και περισσότερο.

Η τέχνη της αναζήτησης ή just fucking Google it.

Στο προηγούμενο άρθρο, είχε γίνει αναφορά στο ακρωνύμιο RTFM (Read The Fucking Manual) που χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις που κάποιος θέτει ένα ερώτημα, χωρίς να έχει συμβουλευτεί πρώτα το εγχειρίδιο χρήσης (manual), στο οποίο βρίσκεται η απάντηση που γυρεύει. Στο σημερινό, θα μας απασχολήσει ένα άλλο ακρωνύμιο, το STFG (Search The Fucking Google). Αφορμή γι' αυτό ήταν ένα περιστατικό που μου συνέβη την προηγούμενη εβδομάδα, όπου ένα δικό μου πρόσωπο (εννοείται ότι δε θα πω ποιο!) μου ζήτησε να βρω κάτι στο διαδίκτυο, κάτι που ήταν υπόθεση μιας απλής αναζήτησης, και φυσικά έλαβε την παραπάνω πληρωμένη απάντηση! Έτσι, σήμερα θα γίνει αναφορά στο πώς πραγματοποιούμε αναζητήσεις στο διαδίκτυο χρησιμοποιώντας το Google Search, καθώς και μερικές συμβουλές για αυτές, που ίσως να μην είχατε υπόψη σας.

Ο θαυμαστός κόσμος του Ubuntu. Μέρος ΙΙ.

Στο σημερινό άρθρο, συνέχεια του προηγουμένου (που μπορείτε να βρείτε κάνοντας κλικ εδώ), συνεχίζεται αυτό το μικρό αφιέρωμα στον κόσμο του Linux και ειδικότερα του Ubuntu. Πολλοί θα αναρωτιέστε τί σημαίνει αυτή η λέξη, διότι ηχεί περίεργα στο αυτί κάποιου που την ακούει για πρώτη φορά. Οι ρίζες της είναι αφρικάνικες, μιας και ο Mark Shuttleworth, ιδιοκτήτης της εταιρίας Canonical που το υποστηρίζει, κατάγεται από τη Νότιο Αφρική, και μεταφράζεται περίπου ως “ανθρωπιά προς τους άλλους” (“humanity towards others”). Αυτό εξηγεί και το κεντρικό μότο του Ubuntu που δεν είναι άλλο από το “Linux για ανθρώπους” (“Linux for human beings”), και έχει ως κύριο στόχο μια διανομή φιλική προς τον απλό χρήστη, ασφαλή, εύχρηστη και σταθερή. Οι παραπάνω στόχοι εκπληρώνονται σε μεγάλο βαθμό, και αυτό εξηγεί τη δημοτικότητα του Ubuntu, καθώς σήμερα, αποτελεί την πιο δημοφιλή διανομή Linux με εκατομμύρια χρήστες ανά τον κόσμο.

Ο θαυμαστός κόσμος του Ubuntu. Μέρος Ι.

Λίγο πολύ, όλοι θα έχετε ακούσει κάτι σχετικό με το Linux, είτε σε κάποιο περιοδικό ή εφημερίδα είτε στο διαδίκτυο. Με “απλά λόγια”, Linux ονομάζεται ένα Unixοειδές λειτουργικό σύστημα (λειτουργικό σύστημα είναι για παράδειγμα τα Windows XP ή τα Windows 7) το οποίο χρησιμοποιεί τον πυρήνα Linux. Αν στην προηγούμενη πρόταση είχατε παραπάνω από 3 άγνωστες λέξεις, παραμένετε ένας ευτυχισμένος, απλός χρήστης. Αν θέλετε να εμβαθύνετε περισσότερο, είστε θαρραλέος ή έχετε σαδομαζοχιστικές τάσεις, μπορείτε να κάνετε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο και να μάθετε περισσότερα για πυρήνες, πηγαίους κώδικες και δε συμμαζεύεται! Μια καλή ελληνική σελίδα για να ξεκινήσετε είναι η linux.gr.

Κατηγορίες Ψηφοφόρων.

Στα περισσότερα αμερικάνικα μπαρ υπάρχει εδώ και χρόνια ένας απαράβατος κανόνας, δεν επιτρέπονται σε καμία περίσταση, οι συζητήσεις περί πολιτικής ή θρησκείας, γεγονός το οποίο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Συνήθως, υπάρχει και η αντίστοιχη πινακίδα που το αναφέρει, και όταν κάποιος πελάτης παραβαίνει αυτόν τον άτυπο κανόνα, ο υπεύθυνος του μπαρ τον προτρέπει να συζητήσει για κάτι πιο ανάλαφρο. Ο κυριότερος λόγος για αυτήν την απαγόρευση είναι ότι δύσκολα κανείς βγάζει άκρη με αυτά τα δύο θέματα, ειδικά αν ο συνομιλητής είναι αντίθετων πεποιθήσεων. Με αφορμή, λοιπόν, τις δημοτικές εκλογές αποφάσισα να παραβώ αυτόν τον άτυπο κανόνα και να γράψω για τις κατηγορίες των ψηφοφόρων, με χιουμοριστική πάντα διάθεση. 

7 ταινίες που αξίζει να δείτε.

Καλώς ή κακώς, όταν μια παρέα αποφασίζει να δει μια ταινία είτε στο σινεμά είτε στο σπίτι, το δημοκρατικό πολίτευμα, συνήθως, καταλύεται και μετατρέπεται σε μια άτυπη μορφή ολιγαρχίας. Αυτό συμβαίνει, διότι, όταν κάποιος σου προτείνει να δεις το Elephant ως “ταινιάρα”, το κύρος του πλήττεται ανεπανόρθωτα και χάνει αυτόματα το δικαίωμα της ψήφου. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μέλη μιας παρέας που δεν έχουν περάσει τη “βασική εκπαίδευση”. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, αν κάποιος δεν έχει δει το Godfather, και μπερδεύει τον Al Pacino με τον Robert De Niro, ή ακόμη χειρότερα, δεν τους γνωρίζει καν, τότε ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, και στερείται τα δημοκρατικά του δικαιώματα.  Ξέρω, η ζωή δεν είναι δίκαια, αλλά αυτοί οι κανόνες θεσπίστηκαν έπειτα από πολύ μελέτη, για να προστατέψουν τα ανυποψίαστα θύματα από ταινίες που πρωταγωνιστεί η Jennifer Lopez.

Πόσο φωτογραφική είναι η μνήμη σας;

Πριν μερικές μέρες, γυρνώντας από τη δουλειά, διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει τα κλειδιά στο τραπεζάκι, με αποτέλεσμα να μη μπορώ να μπω στο σπίτι μου. Ευτυχώς, είχα προνοήσει και είχα δώσει ένα εφεδρικό κλειδί σε ένα φίλο μου, οπότε με μια μικρή παράκαμψη στο σπίτι του, όλα πήγαν καλά. Σιγά το πράγμα, θα μου πείτε (το λέει και ο Καρράς), αφού κάτι τέτοιο πιθανότατα έχει συμβεί σε όλους. Το παράξενο της υπόθεσης ήταν, ότι αντί να βάλω τα κλειδιά στη θήκη του υπολογιστή μου, όπως κάνω κάθε πρωί, έβαλα ένα νυχοκόπτη που βρισκόταν δίπλα από τα κλειδιά! Με αφορμή λοιπόν, αυτό το γεγονός αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για τη μνήμη, και πιο συγκεκριμένα, για το άλλο άκρο της, δηλαδή τη δυνατότητα μερικών ανθρώπων να θυμούνται απίστευτα πράγματα.

Windows 7 στα μέτρα μας.

Δουλεύοντας εδώ και αρκετό καιρό το τελευταίο λειτουργικό σύστημα της Microsoft, τα Windows 7, η άποψη που έχω σχηματίσει για αυτά είναι αρκετά θετική. Η αξιοπιστία τους, η ταχύτητα και το όμορφο περιβάλλον τα κατατάσσουν ως την καλύτερη έκδοση των "Παραθύρων" μέχρι στιγμής. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως όλα είναι τέλεια, μιας και τα φωτισμένα μυαλά της Microsoft αποφάσισαν να αλλάξουν πράγματα που παρέμεναν ίδια από την εποχή του χαλκού! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απουσία της Quick Launch Bar που υπήρχε, τόσο στα XP όσο και στα Vista και ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη. Στο σημερινό άρθρο θα δούμε μερικούς τρόπους παραμετροποίησης των Windows 7, έτσι ώστε να αυξηθεί η ευχρηστία τους. Σημείωση: οι παρακάτω οδηγίες που βρίσκονται μέσα στις παρενθέσεις αναφέρονται στην ελληνική έκδοση των Windows 7.

Σοφά λόγια ενός Ινδιάνου αρχηγου.

Στο πρώτο μου έτος στο Ηράκλειο, είχα διαβάσει σε μια εφημερίδα, για ένα γράμμα που είχε στείλει κάποιος αρχηγός μιας ινδιάνικης φυλής το 1850 περίπου, προς τον πρόεδρο της Αμερικής. Τα λόγια του Ινδιάνου, τα οποία αφορούσαν στην προστασία του περιβάλλοντος, οφείλω να ομολογήσω ότι με είχαν εντυπωσιάσει, τόσο για την σοφία τους, όσο και για το ότι είναι επίκαιρα όσο ποτέ. Το γεγονός αυτό το είχα ξεχάσει εδώ και πολύ καιρό, και ένα ντοκιμαντέρ στην κρατική τηλεόραση πριν μερικές μέρες, σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Ινδιάνοι στην Αμερική, το έφερε ξανά στη μνήμη μου. Έτσι, σκέφτηκα στο σημερινό άρθρο να παραθέσω μέρος αυτού του γράμματος, που πραγματικά αξίζει να διαβάσει ο καθένας. 

Διάσημα ρητά. Μέρος ΙΙ: Γυναίκες

Ως συνέχεια του προηγούμενου άρθρου (το οποίο μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ), σήμερα θα παραθέσω διάφορα ρητά που έχουν λεχθεί κατά καιρούς για τις γυναίκες. Η δήλωση που είχα κάνει παλαιότερα εξακολουθεί να ισχύει και για αυτό το άρθρο. Η δήλωση ήταν η εξής: “αν είσαι γυναίκα και χρησιμοποιείς τις λέξεις "σοβινιστής", "φαλλοκρατικό γουρούνι", κτλ παραπάνω από μια φορά την εβδομάδα, και επιπλέον δεν έχεις αίσθηση του χιούμορ, προσπέρασε το άρθρο και τα λέμε μια άλλη φορά. Αν είσαι άντρας με τα ίδια συμπτώματα, πιθανότατα δεν είσαι άντρας, ψάξτο”. Επίσης, τονίζω ότι τα παρακάτω ρητά δεν αντιπροσωπεύουν την άποψή μου για τις γυναίκες, αλλά έχουν ως σκοπό να προκαλέσουν το γέλιο στους αναγνώστες.

Διάσημα ρητά. Μέρος Ι: Άντρες

Πριν μερικές μέρες έτυχε να παρακολουθήσω την ταινία “Death at the funeral”, μια κωμωδία, που βγήκε φέτος, με λαμπερό καστ ηθοποιών όπως οι Martin Lawrence και Chris Rock. Μεταξύ αυτών, σε ένα δευτερεύοντα ρόλο, έπαιζε και ο Danny Glover, γνωστός ως παρτενέρ του Mel Gibson στην ταινία “Lethal Weapon”. Ο ρόλος του ήταν αυτός του Russell, ενός πικρόχολου και μονίμως νευριασμένου ηλικιωμένου κυρίου σε αναπηρικό καροτσάκι, ο οποίος πετούσε φαρμακερές ατάκες για τους πάντες και τα πάντα, και ήταν θείος των δύο κεντρικών πρωταγωνιστών. Η ταινία “βλέπεται” ευχάριστα, με μερικές σκηνές που θα σας κάνουν να γελάσετε, αν και την περίμενα καλύτερη. Μάλιστα αποτελεί remake μιας βρετανικής ταινίας του 2007, με το ίδιο όνομα, η οποία σημείωσε και σχετικά μεγάλη επιτυχία. 

Να ξεγραφτεί κανείς ή να μην ξεγραφτεί;

Από το πρώτο μου έτος στη σχολή, όταν κάποιος από την παρέα πετούσε κάποιο “μαργαριτάρι” σχετικά με τους υπολογιστές, η απάντηση ήταν μία, “ξεγράψου”. Πιο συγκεκριμένα, τα ακριβή λόγια ήταν “σειρά, πάνε αύριο στη γραμματεία, και ζήτα μια αίτηση για να ξεγραφτείς (ποιοι πάνε; Γιάννη θυμάσαι; inside joke της παρέας μην σας απασχολεί)”. Εννοείται, ότι ο πιο συχνός αποδέκτης αυτής της απάντησης από την παρέα μου, ήμουν εγώ καθώς, όταν πέρασα στη σχολή δεν ήξερα πως ανοίγει ο υπολογιστής! Με αφορμή αυτές τις ωραίες αναμνήσεις, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο, για μερικούς ανθρώπους που όντως “ξεγράφτηκαν”, οι λεγόμενοι και college dropouts, και όπως θα δείτε μόνο σε κακό δεν τους βγήκε. 

Τα οικονομικά του ποδοσφαίρου. Μέρος ΙΙI.

Στο σημερινό άρθρο, το οποίο είναι και το τελευταίο σχετικά με τα οικονομικά του ποδοσφαίρου, θα ασχοληθούμε με το ελληνικό πρωτάθλημα και πιο συγκεκριμένα, με την περίφημη Super League. Η πάλαι ποτέ Α' εθνική μπορεί μετά τη μετονομασία της να αναβαθμίστηκε, έστω και θεωρητικά, αλλά ως θέαμα εξακολουθεί να προκαλεί εκτεταμένη χρήση κολλυρίων αλλά και ηρεμιστικών χαπιών. Και πιστέψτε με, ως οπαδός του ΠΑΟΚ τόσα χρόνια ξέρω για τι πράγμα μιλάω. Αρκεί να δείτε έναν αγώνα της ομάδας μου με καμιά Ξάνθη, Πανιώνιο κτλ εκτός έδρας και θα πειστείτε και εσείς. Ειδικά αν έχει χάλια καιρό, τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Ας μην ξεφύγουμε όμως από το θέμα των προηγουμένων άρθρων που δεν είναι άλλο από το ποδόσφαιρο σε συνάρτηση με τα οικονομικά, μιας και φέτος το πρωτάθλημα αναμένεται συναρπαστικό έστω και σε θεωρητικό επίπεδο. Και αυτό λόγω των ανακατατάξεων που συνέβησαν το τελευταίο χρονικό διάστημα.

Κρίση, με πιάνει κρίση...

Κάνοντας ένα διάλειμμα από τα οικονομικά δρώμενα του ποδοσφαίρου (το τρίτο μέρος είναι στα σκαριά!), το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένο στο διαδίκτυο και σε μερικές από τις υπηρεσίες που προσφέρει. Πιο συγκεκριμένα, θα επιχειρηθεί μια αναφορά σε διάφορες ιστοσελίδες, που κατά την ταπεινή μου άποψη αξίζει να γνωρίζει ο κάθε χρήστης καθώς, παρέχουν διάφορες υπηρεσίες, εντελώς δωρεάν.  Και αυτό το γεγονός, εν μέσω οικονομικής κρίσης, είναι κάτι που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Στην προσπάθεια αυτή, θα παραλειφθούν ιστότοποι που είναι λίγο πολύ γνωστοί σε όλους, όπως είναι το YouTube, το Facebook, το Twitter κτλ. Αντιθέτως, θα παρατεθούν ιστοσελίδες που πιθανώς να μη γνωρίζατε την ύπαρξή τους, και εκτός από την χρησιμότητά τους, μπορούν να σας γλιτώσουν κάποια ελάχιστα χρήματα.

Τα οικονομικά του ποδοσφαίρου. Μέρος ΙΙ: Η επιστροφή.

Στο σημερινό άρθρο, συνέχεια του προηγουμένου (το οποίο μπορείτε να διαβάσετε κάνοντας κλικ εδώ), θα ρίξουμε μια ματιά στο, κατά πολλούς, δυσκολότερο πρωταθλήματα της Ευρώπης, και στον τρόπο λειτουργίας του. Αναφέρομαι στο αγγλικό πρωτάθλημα, αν και εξακολουθώ να είμαι οπαδός του ιταλικού, και πιο συγκεκριμένα της Μίλαν, μιας και αυτό αποτελεί την αφρόκρεμα του ποδοσφαίρου της Γηραιάς Ηπείρου. Θα επιχειρηθεί μια ανάλυση των οικονομικών μεγεθών, των διαφορετικών μοντέλων διαχείρισης καθώς και τη φιλοσοφία που διέπει τους Άγγλους και το αγγλικό ποδόσφαιρο. Επίσης, θα γίνει μια παρουσίαση μερικών εκ των κορυφαίων ομάδων που υπάρχουν αυτήν τη στιγμή, υπό το πρίσμα της οικονομική τους κατάστασης, καθώς και τους λόγους που οδήγησαν στην οικονομική τους άνοδο ή πτώση.

Τα οικονομικά του ποδοσφαίρου. Μέρος Ι.

Καλησπέρα αγαπητέ μου αναγνώστη/τρια. Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με τα οικονομικά του ποδοσφαίρου, εξετάζοντας τόσο τη δική μας Super League όσο και τα διασημότερα ξένα πρωταθλήματα. Το συγκεκριμένο θέμα λόγω της οικονομικής κρίσης και των νέων κανονισμών, είναι επίκαιρο όσο ποτέ. Χώρια το γεγονός ότι από μικρός μου άρεσαν τα οικονομικά ως επιστήμη. Όπως καταλαβαίνεται, το θέμα είναι αρκετά μεγάλο, γι' αυτό δε θα κάνω καν προσπάθεια να το εξαντλήσω σε ένα μόνο άρθρο, αλλά θα υπάρχουν συνέχειες. Στο πρώτο αυτό μέρος θα γίνει ανάλυση των νέων συνθηκών που διαμορφώνονται στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, απόρροια της προσπάθειας που γίνεται για το λεγόμενο financial fair play από την FIFA και την UEFA.

Εδώ και καιρό μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το ποδόσφαιρο όσον αφορά το οικονομικό σκέλος, από τη φύση του είναι ελλειμματικό. Με λίγα λόγια, μια ποδοσφαιρική ομάδα σε βάθος χρόνου θα δημιουργεί οικονομικό έλλειμμα. Για να το εξηγήσω καλύτερα, θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα. Έστω ότι σε μια χώρα υπάρχουν 3 ομάδες που διεκδικούν το πρωτάθλημα, και κατ' επέκταση το μοναδικό εισιτήριο για τους ομίλους του Champions League. Στο τέλος, μόνο μια θα καταφέρει να πετύχει το στόχο αυτό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι υπόλοιπες ομάδες, χωρίς τα έσοδα από το Champions League, είτε να παρουσιάσουν ελλείμματα, αν έχουν επενδύσει σε ακριβούς ποδοσφαιριστές για να πετύχουν τους στόχους τους, είτε, στην καλύτερη περίπτωση να μειώσουν κατά πολύ τα έξοδά τους. Παραδείγματα ομάδων που μετά από αποτυχία εξόδου στην Ευρώπη  πήραν την κάτω βόλτα, υπάρχουν πολλά. Αυτό βέβαια δεν είναι απόλυτο, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη, ισχύει σε μεγάλο βαθμό.

Το κατά Firefox Ευαγγέλιον.

Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με το δημοφιλή περιηγητή ιστοσελίδων ή browser στη “βαρβαρική” (προτιμώ το περιηγητής από το φυλλομετρητής, που μου ακούγεται τουλάχιστον αστείο) Mozilla Firefox και διάφορα πρόσθετά του, που μπορούν να μας διευκολύνουν σε μεγάλο βαθμό. Όπως πάντα, ας αρχίσουμε με λίγη ιστορία. Δημιουργοί του ήταν οι Dave Hyatt και Blake Ross και κυκλοφόρησαν την πρώτη έκδοση το 2004. Το 2006 κυκλοφόρησε η δεύτερη έκδοση, η οποία αποδείχτηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο σήμερα, όπου η έκδοση 4 βρίσκεται προ των πυλών. Η αρχική ιδέα των δημιουργών του ήταν να ονομαστεί Phoenix ή Firebird αλλά προέκυψαν διάφορα νομικά θέματα με αποτέλεσμα να ονομαστεί Firefox. Κάπως έτσι η “αλεπού” μπήκε στηνδιαδικτυακή ζωή μας και την έκανε ευκολότερη. Προσωπικά τον χρησιμοποιώ εδώ και αρκετά χρόνια και μετά από κάθε format είναι από τα πρώτα προγράμματα που εγκαθιστώ.

Προτάσεις βιβλίων.

Εδώ και καιρό μου γυρόφερνε στο μυαλό η ιδέα να γράψω ένα κείμενο για το Λυκόφως ή Twilight αγγλιστί, την επιτυχημένη αυτή σειρά βιβλίων που μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη, αλλά συνεχώς το ανέβαλα. Ο λόγος αυτός της αναβολής ήταν ότι έχω δει μόνο την πρώτη ταινία και υποσχέθηκα να μη σπαταλήσω άλλο χρόνο από τη ζωή μου, βλέποντας τις συνέχειες. Ομολογώ ότι τα βιβλία δεν τα έχω διαβάσει και όπως το βλέπω, ούτε πρόκειται! Στην απόφασή μου αυτή συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό, μια συνέντευξη που διάβασα πρόσφατα ενός από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, του Stephen King. Ο King αναφερόμενος στην Stephanie Meyer, συγγραφέα του Λυκόφωτος δήλωσε: “Stephenie Meyer can’t write worth a darn”, το οποίο σύμφωνα με το δικό μου λεξικό μεταφράζεται σε “η Stephenie Meyer δεν μπορεί να γράψει ούτε αγγελία”. Με αφορμή αυτό το γεγονός σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο για βιβλία που αξίζει να διαβάσει κανείς. Ως γνωστός βιβλιοφάγος, έτσι πήρα τα περιττά κιλά, νομίζω ότι δικαιούμαι να προτείνω μερικά βιβλία που κατά καιρούς με έχουν γοητεύσει.

Προγραμματίζω άρα υπάρχω.

Καλησπέρα αγαπητέ μου αναγνώστη/τρια. Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με το θαυμαστό κόσμο της πληροφορικής. Πιο συγκεκριμένα, θα μιλήσουμε για τον προγραμματισμό και τους προγραμματιστές, αυτή τη μυστηριώδη φάρα που επιτελεί μια από τις πιο δύσκολες δουλειές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όσοι έχουν εργαστεί ως προγραμματιστές μπορούν να επιβεβαιώσουν τα λεγόμενά μου στο ακέραιο. Κάπως έτσι, γνωρίζοντας πολλούς συναδέλφους από τον συγκεκριμένο τομέα θα επιχειρήσω, πάντα με χιουμοριστική ματιά, μια κατηγοριοποίηση της παρεξηγημένης και ψυχοφθόρας αυτής εργασίας. Οι παρακάτω κατηγορίες δεν αναφέρονται στους “κανονικούς” προγραμματιστές που αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό, αλλά ειδικές και άκρως ενοχλητικές εξαιρέσεις που φαντάζομαι ότι υπάρχουν και σε κάθε εργασιακό τομέα. Απλά στον δικό μας χώρο κάνουν λίγο "μπαμ". Ελπίζω να το διασκεδάσετε και ζητάω συγγνώμη για τους αρκετούς τεχνικούς όρους. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν...

Παράξενοι Ταξιδιώτες.

Στο σημερινό άρθρο θα επιχειρήσω μια χιουμοριστική κατηγοριοποίηση των ανθρώπων που συναντά κάποιος όταν ταξιδεύει. Λόγω της φοιτητικής μου ιδιότητας αναγκάζομαι να ταξιδεύω αρκετές φορές στη διάρκεια του χρόνου, και έχω παρατηρήσει ότι υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες ταξιδιωτών που τους συναντά κανείς πολύ συχνά. Τα μέσα μεταφοράς στα οποία αναφέρομαι κυρίως, είναι τα αεροπλάνα και τα πλοία, αλλά μην παραξενευτείτε αν συναντήσετε κάποιον/α και σε λεωφορείο. Μάλιστα η αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν ένα ταξίδι μου Ηράκλειο-Ρέθυμνο με δύο φίλους για να παραβρεθούμε στην ορκωμοσία της κοπέλας μου. Εκεί, αφού παλαιότερα είχα εξηγήσει στους φίλους μου την θεωρία μου περί ταξιδευτών, διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι η θεωρία ισχύει, μιας και στο συγκεκριμένο λεωφορείο υπήρχε μια κοπέλα που ήταν ο ορισμός μια κατηγορίας που θα εξετάσουμε παρακάτω. Και για να μην παρεξηγηθώ, από τους δύο φίλους μου, η μία ήταν κοπέλα και μάλιστα αυτή εντόπισε πρώτη ότι η θεωρία αποδεικνύεται! Τονίζω ότι το κείμενο είναι γραμμένο με καθαρά χιουμοριστική διάθεση και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί προσπάθεια μείωσης των δύο φύλων.

Χρήσιμα Plug-ins για το Microsoft Office 2007.

Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με τη δημοφιλή σουίτα Microsoft Office 2007, και πιο συγκεκριμένα, με διάφορα πρόσθετα (plug-ins) αυτής, που μπορούν να διευκολύνουν κατά πολύ την εργασία μας. Αν και προσωπικά έχω σταματήσει να χρησιμοποιώ το Microsoft Office, στις διάφορες εκδόσεις του εδώ και αρκετά χρόνια, δεν παύει να αποτελεί το πιο διαδεδομένο πρόγραμμα στην κατηγορία του, με εκατομμύρια χρήστες ανά τον κόσμο. Αυτό το γεγονός οδήγησε την Microsoft στο να υιοθετήσει ένα πιο φιλικό στο νέο χρήστη interface, με αποτέλεσμα οι έμπειροι χρήστες να αντιμετωπίσουν δυσκολίες στον τρόπο που είχαν συνηθίσει να εκτελούν τις εργασίες τους. Όπως καταλάβατε, αναφέρομαι στο περίφημο ribbon που έχει αποκτήσει, είτε φανατικούς θαυμαστές, είτε φανατικούς πολέμιους. Αν ανήκετε στην δεύτερη κατηγορία, και ενστερνίζεστε την άποψη “you can't teach an old horse new tricks”, τότε το παρών άρθρο θα κάνει τη ζωή σας ευκολότερη.

Το savoir vivre των email.

Στη σημερινή εποχή, καθώς ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων χρησιμοποιεί το διαδίκτυο και πιο συγκεκριμένα το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, κρίνετε επιτακτική η ανάγκη εφαρμογής κάποιων κανόνων ευγενείας. Είναι πολύ εύκολο, ακόμα και για κάποιον σχετικά αρχάριο, να δημιουργήσει έναν λογαριασμό ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να μπει στην ανάλογη σελίδα, να ακολουθήσει τις οδηγίες και σε μερικά λεπτά ο λογαριασμός του θα είναι έτοιμος προς χρήση. Κανείς όμως δεν τον ενημερώνει για τους κανόνες σωστής συμπεριφοράς που διέπουν το διαδίκτυο, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των χρηστών, συμπεριλαμβανομένης και της αφεντιάς μου, να υποπίπτει σε μερικά λάθη. Έτσι, μετά από μια μικρή έρευνα, σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να παραθέσω την netiquette (network etiquette), όπως λέγεται, του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Οι κανόνες που ακολουθούν παρακάτω δεν είναι σε καμία περίπτωση υποχρεωτικοί και επαφίενται πλήρως στην καλή θέληση του αναγνώστη.

Πρωταθλητές της φύσης.

Πιστεύω ότι έχει τύχει σε πολλούς να κάνουν διάφορες δουλειές στο σπίτι και από το πουθενά να βρίσκουν κάποιο αντικείμενο της παιδικής τους ηλικίας, που είχαν ξεχάσει την ύπαρξή του. Έτσι, πριν λίγο καιρό και μετά από ένα καλό ξεσκόνισμα της βιβλιοθήκης μου, βρήκα ένα βιβλίο που μου είχε χαρίσει ο παππούς μου μετά από ένα ταξίδι του στην Αυστραλία, όταν ήμουν περίπου εφτά ετών. Το εν λόγω βιβλίο λεγόταν “Amazing animals”, και το είχα λατρέψει, αν και δεν γνώριζα αγγλικά τότε, γιατί είχε εκπληκτικές φωτογραφίες άγριων ζώων. Με αφορμή αυτή μου την “ανακάλυψη”, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για τους πρωταθλητές του ζωικού μας βασιλείου, για τα ζώα δηλαδή που ξεχωρίζουν για το μέγεθος, την ταχύτητά τους, καθώς και άλλα μοναδικά χαρακτηριστικά που διαθέτουν.

Ο Νόμος του Μέρφι.

Συνεχίζοντας τη χιουμοριστική διάθεση του προηγούμενου άρθρου, και με αφορμή μικρά καθημερινά πράγματα που συμβαίνουν σε όλους, αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο για το νόμο του Μέρφι. Όλοι έχουμε ακούσει γι’ αυτόν, και είτε αγνοούμε την ύπαρξή του είτε όχι, επηρεάζει τη ζωή μας με τρόπους που ούτε καν μπορούμε να φανταστούμε. Ας αρχίσουμε όμως με λίγη ιστορία. Το 1948 η πολεμική αεροπορία των Η.Π.Α. διεξήγαγε κάποιες δοκιμές για να εξακριβώσει την αντοχή των πιλότων στην πλευρική επιτάχυνση (τα γνωστά g) κατά την διάρκεια των πτήσεων. Ο Έντουαρντ Μέρφι, μηχανικός αεροσκαφών πρότεινε τη χρησιμοποίηση ηλεκτρονικών αισθητήρων. Η πρότασή του έγινε δεκτή και ανέθεσε σε κάποιον βοηθό του την τοποθέτηση των αισθητήρων στη στολή του πιλότου. Οι αισθητήρες μπορούσαν να τοποθετηθούν με δύο τρόπους, ένα σωστό και ένα λάθος. Ο βοηθός φυσικά, τοποθέτησε όλους τους αισθητήρες με το λάθος τρόπο με αποτέλεσμα οι δοκιμές να αποτύχουν. Με αφορμή αυτό το λάθος, ο Μέρφι δήλωσε το μεγαλειώδες “αν κάτι μπορεί να πάει στραβά, θα πάει”, και έγραψε ιστορία.

"Οδηγός" εγκατάστασης Linux.

Το σημερινό άρθρο αποτελεί μια χιουμοριστική προσέγγιση του δημοφιλούς λειτουργικού συστήματος Linux. Το ξανατονίζω χιουμοριστική, για να μη βρεθεί κανένας κλασικός μ@λ@κ@ς linuxας (sic) και αρχίσει τις διαμαρτυρίες. Εξάλλου και εγώ linux χρησιμοποιώ και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Πιο συγκεκριμένα θα αναλύσουμε τη διαδικασίας εγκατάστασής του, που στο παρελθόν έχει τυραννήσει χιλιάδες χρήστες. Το σενάριο προϋποθέτει ότι είστε χρήστης των Windows για αρκετά χρόνια και θα θέλατε να κάνετε το επόμενο βήμα στους υπολογιστές, είτε γιατί σας ενδιαφέρει να μάθετε κάτι παραπάνω, είτε για να εντυπωσιάσετε τους φίλους σας. Αυτός ο οδηγός θα αποτελέσει τον προσωπικό σας μίτο της Αριάδνης για να μπορέσετε να αποφύγετε τις κακοτοπιές που μπορεί να κρύβει μια εγκατάσταση Linux. Η όλη διαδικασία μπορεί να διαρκέσει από τρία μέχρι είκοσι χρόνια. Ας ξεκινήσουμε το ταξίδι, οπλισμένοι με "περίσσια δύναμη και λίγο θάρρος" που λέει και ο ποιητής.

Πίνω και μεθώ.

Κατά την επιστροφή μου στο Ηράκλειο, καθώς είχα να ασχοληθώ αρκετό χρονικό διάστημα με το blog λόγω αδείας, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για το GPS. Η απόφασή μου αυτή στηρίχτηκε στο πόσο πολύ μας δυσκόλεψε να το ρυθμίσουμε στη διαδρομή προς το αεροδρόμιο. Επίσης, πρόσφατα έμαθα ότι το GPS χρησιμοποιεί μιγαδικούς αριθμούς για να υπολογίσει αποστάσεις και τοποθεσίες, γεγονός αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. Όλοι είχαμε τον κλασικό τύπο που γκρίνιαζε στη διάρκεια των μαθηματικών για το που θα μας χρειαστούν οι φαντατικοί αριθμοί και η απάντηση είναι μία: "Στα GPS, παλιομ@λ@κ@!". Κατά τη διάρκεια της πτήσης όμως άλλαξα γνώμη, σκεπτόμενος ότι μετά από τις διακοπές θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθώ με κάτι πιο ανάλαφρο. Έτσι θυμήθηκα την υπόσχεση που είχα δώσει για ένα αφιέρωμα στα σπανιότερα είδη ουίσκι, με την διαφορά ότι σκέφτηκα να το γενικεύσω λίγο, γράφοντας τελικά για τα σπανιότερα είδη αλκοολούχων ποτών.

Big Bang Theory.

Με αφορμή την επίσκεψή μου στο Ρέθυμνο, μια εβδομάδα πριν, φιλοξενήθηκα στο σπίτι ενός φίλου με τον οποίο μοιραζόμαστε αρκετά κοινά ενδιαφέροντα. Ένα από αυτά είναι η ξένη σειρά Big Bang Τheory, η οποία, για όσους δεν το γνωρίζουν, προβάλλεται κάθε Κυριακή μεσημέρι στο κανάλι Star αμέσως μετά τα "Φιλαράκια". Έτσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μερικά επεισόδια μαζί. Σε ένα από αυτά, οι πρωταγωνιστές της σειράς αναφέρθηκαν στο μποζόνιο Χιγκς, το αποκαλούμενο και "σωματίδιο του Θεού". Έτσι απόψε, ταξιδεύοντας για Πειραιά, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για αυτό προσπαθώντας , όσο μπορώ, να αποσαφηνίσω την έννοιά του. Κάτι που πιστέψτε με, δεν είναι και τόσο εύκολο.

Η ιστορία ενός Ιρλανδού μετανάστη.

Ύστερα από παρότρυνση ενός καλού φίλου αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για το διασημότερο ίσως ποτό στις μέρες μας, το ουίσκι. Μάλιστα η παρότρυνση ήταν της μορφής "γράψε και πόσα έχεις καταναλώσει για να προσθέσεις εγκυρότητα στο άρθρο, και να γίνεις πιο πειστικός στους αναγνώστες", κάτι το οποίο δεν θα κάνω για ευνόητους λόγους. Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας. Η προέλευσή του χάνεται στα βάθη των αιώνων με αναφορές στην αρχαία Μεσοποταμία το 2000 π.Χ. όπου εικάζεται ότι παρασκευαζόταν ένα ποτό παρόμοιο με το σημερινό. Ναι οι ρίζες του είναι τόσο παλιές! Ας μην πάμε όμως τόσο πίσω στον χρόνο και ας έρθουμε στον 12ο αιώνα όπου το ουίσκι αρχίζει να παρασκευάζεται στην Ιρλανδία, και λίγο αργότερα στην Σκωτία. Κύριοι παρασκευαστές του είναι Ιρλανδοί μοναχοί, οι οποίοι το χρησιμοποιούν για φαρμακευτικούς σκοπούς όπως η θεραπεία της ανεμοβλογιάς, διαφόρων κολικών ακόμα και της εγκεφαλικής παράλυσης! Στην συνέχεια διάφοροι Σκωτσέζοι και Βρετανοί μονάρχες το παίρνουν υπό την προστασία τους και σιγά σιγά το ουίσκι αποκτά φήμη και θεωρείται ένα από τα πιο εκλεκτά ποτά. Κάπως έτσι φτάνουμε στη σημερινή εποχή όπου το ουίσκι κατέχει την μερίδα του λέοντος στα βαριά οινοπνευματώδη ποτά, με μόνη του αντίπαλο την βότκα. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...

Ένας παρεξηγημένος δολοφόνος.

Ένα από τα λίγα θέματα για τα οποία δε χρειάζεται να κάνω καθόλου έρευνα προτού γράψω είναι αυτό της Όρκας, της αποκαλούμενης και φάλαινας δολοφόνου. Από μικρό με γοήτευαν ιδιαίτερα αυτά τα πανέμορφα πλάσματα και το ομολογώ έχω δει αρκετά ντοκιμαντέρ και έχω διαβάσει αρκετά βιβλία για το συγκεκριμένο θέμα.

Οδηγός για ταχύτερα Windows Vista.

Ως χρήστης των Windows Vista εδώ και δύο χρόνια συγκέντρωσα μερικές χρήσιμες πληροφορίες από διάφορες ιστοσελίδες που αυξάνουν την ταχύτητα και την ευχρηστία του εν λόγω λειτουργικού συστήματος. Έπειτα από παρότρυνση ενός καλού μου φίλου αποφάσισα να τις δημοσιεύσω στο blog. Οι παρακάτω οδηγίες αφορούν Windows Vista Home Premium Edition στην αγγλική γλώσσα εγκατεστημένα σε φορητό υπολογιστή.

Σοφοί και "μικροί σοφοί".

Με αφορμή ένα πολύ ωραίο ντοκιμαντέρ που είδα, καθώς και μια ερώτηση που μου τέθηκε χωρίς να μπορώ να απαντήσω, αποφάσισα να εντρυφήσω στα (ξένα;) χωράφια της ψυχολογίας. Έτσι μετά από μια μικρή έρευνα, άκρως ενδιαφέρουσα, σήμερα θα αναλύσουμε το σύνδρομο savant ή σύνδρομο του σοφού καθώς και το σύνδρομο Asperger ή σύνδρομο του "μικρού σοφού".

Μέχρι το πιο μακρινό κβάζαρ...

Απόψε θα διασαφηνίσουμε την έννοια των πολύ αγαπημένων μου (για συναισθηματικούς λόγους) κβάζαρ. Τα κβάζαρ είναι συμπαγή, υπερβολικά φωτεινά αντικείμενα, που με τα όργανα παρατήρησης μοιάζουν με άστρα. Η ανακάλυψή τους έλαβε χώρα το 1960 και ονομάστηκαν έτσι από το quasi-stellar (παραδόξως δεν υπήρχε κάποιος φυσικός ονόματι Quasar!) το οποίο σημαίνει ημιαστέρας. Μέχρι σήμερα έχουν ανακαλυφθεί πάνω από εκατό χιλιάδες κβάζαρ, και υπολογίζεται ότι υπάρχουν περισσότερα του ενός εκατομμυρίου, αν και όταν το σύμπαν μας ήταν νεότερο υπήρχαν πολύ περισσότερα. 

Γιατί ο ουρανός είναι σκοτεινός τη νύχτα;

Γιατί άραγε ο ουρανός είναι σκοτεινός τη νύχτα; Επιστρατεύοντας μερικές βασικές γνώσεις φυσικής θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι αφού υπάρχουν άπειρα αστέρια, κάθε φορά που κοιτάζουμε τον ουρανό το μάτι μας θα έπρεπε να πέσει σε κάποιο από αυτά. Πιο συγκεκριμένα αφού το φως ταξιδεύει προς όλες τις κατευθύνσεις με την ίδια ταχύτητα, η ευθεία του βλέμματός μας θα έπρεπε να αντιστοιχεί σε κάποιο από τα δις αστεριών, με αποτέλεσμα η νύχτα να είναι φωτεινή!