Οδηγός αγοράς τηλεόρασης.

Από την πρώτη στιγμή που η πληροφορική έγινε αντικείμενο των σπουδών μου, διαπίστωσα ότι ο τομέας μου μοιάζει, κατά κάποιον τρόπο, με αυτόν της ιατρικής. Ο κυριότερος λόγος για αυτή μου την παρατήρηση είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση ένας γιατρός να “ξεμυτίσει” από το σπίτι του και να μη βρεθεί “κοινό” να του κάνει ερωτήσεις για θέματα υγείας.  Έτσι και σε εμάς, η πιθανότητα να χτυπήσει το τηλέφωνο ή να συναντήσεις κάποιον που έχεις να μιλήσεις καιρό, και μετά τα τυπικά, να σε ρωτήσει για κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει με τον υπολογιστή του, αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο ανάλογα με το εξάμηνο φοίτησης στη σχολή. I can live with that, αλλά αυτό που με εξοργίζει πραγματικά είναι, όταν κάποιος ρωτάει τη συμβουλή σου για την αγορά κάποιας συσκευής και, στη συνέχεια, την αγνοεί παντελώς, αγοράζοντας υποδεέστερη συσκευή από συνοικιακό μαγαζί, επειδή είχε ωραίο χρώμα ή ο ιδιοκτήτης ήταν γνωστός! True story.

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα καζίνα (sic!). Ιστορίες πόκερ ΙΙ.

Στο παρόν άρθρο, συνεχίζεται το αφιέρωμα στον μεγαλύτερο παίκτη πόκερ όλων των εποχών,  τον Stu “The Kid” Ungar. Στο πρώτο μέρος αυτής της μικρής βιογραφίας (το οποίο είναι διαθέσιμο εδώ), έγινε αναφορά στα πρώτα βήματά του στον κόσμο του τζόγου, καθώς και στη μετάβασή του από το τζιν ραμί στο πόκερ. Έτσι, σήμερα θα εξετάσουμε τα μοναδικά επιτεύγματά του Ungar στο διασημότερο παιχνίδι (με χαρτιά) της εποχής μας, το Texas Hold' Em. Υπενθυμίζω για άλλη μια φορά το λόγο ύπαρξης αυτού του κειμένου, που δεν είναι άλλος από την μεγάλη διαμάχη για το ποιος είναι μεγαλύτερος παίκτης, ο Ungar ή ο Brunson. Παρεμπιπτόντως, στη φωτογραφία που συνοδεύει αυτό το άρθρο διακρίνεται ο Brunson στα αριστερά και ο Ungar στο κέντρο της. Let the fight begin, αγαπητέ μου αναγνώστη.

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα καζίνα (sic!). Ιστορίες πόκερ Ι.

Στο σημερινό άρθρο θα ξετυλίξουμε το κουβάρι της ζωής του μεγαλύτερου παίκτη πόκερ και τζιν ραμί που πέρασε ποτέ από τις πράσινες τσόχες. Αναφέρομαι, φυσικά, στον Stuart “Stu” Ungar, μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες που σημάδεψε όμως ανεξίτηλα το σύγχρονο πόκερ. Αφορμή για αυτό το άρθρο στάθηκε μια διαφωνία που είχα με έναν κολλητό μου (ωραία τελικά η Μακρυνίτσα, Γιατρέ), για το ποιος είναι ο μεγαλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Ο φίλος μου υποστήριζε με σθένος τον Doyle Brunson, ενώ η αφεντιά μου τον Ungar. Έτσι, λίγο πριν τα επιχειρήματά μας φτάσουν στο επίπεδο του “my dad will kick your daddy's ass all the way from here to China” (Chris Tucker προς τον Jackie Chan στη ταινία Rush Hour), αποφάσισα να κάνω μια μικρή, εντελώς αντικειμενική, έρευνα και να γράψω αυτό το κείμενο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Το νησί των συναισθημάτων.

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος. Το κυρίως “μενού” για σήμερα περιλαμβάνει ένα μικρό αλλά πολύ διδακτικό παραμυθάκι. Δημιουργός του είναι ο Μάνος Χατζιδάκις, μια αληθινή ιδιοφυΐα κατά την άποψή μου, και έχει ως τίτλο το “Το νησί των συναισθημάτων”. Είχε πέσει στα χέρια μου πριν από μερικούς μήνες και είχα σκοπό να το μοιραστώ μαζί σας κάποια στιγμή, αλλά συνεχώς το ανέβαλα.  Αυτή η στιγμή, λοιπόν, έφτασε, κυρίως, λόγο του εκτεταμένου hangover των γιορτών (οι ιδέες για νέα άρθρα, έχουν στερεύσει, όπως η Jose Cuervo σε νυχτερινή έξοδο με τους φίλους μου). Δύσκολος καιρός για bloggers, αγαπητέ μου αναγνώστη, οπότε ας αφήσουμε τον Μάνο Χατζιδάκι να μας ταξιδεύσει.