Στο σημερινό άρθρο, συνέχεια του προηγουμένου (που μπορείτε να βρείτε κάνοντας κλικ εδώ), συνεχίζεται αυτό το μικρό αφιέρωμα στον κόσμο του Linux και ειδικότερα του Ubuntu. Πολλοί θα αναρωτιέστε τί σημαίνει αυτή η λέξη, διότι ηχεί περίεργα στο αυτί κάποιου που την ακούει για πρώτη φορά. Οι ρίζες της είναι αφρικάνικες, μιας και ο Mark Shuttleworth, ιδιοκτήτης της εταιρίας Canonical που το υποστηρίζει, κατάγεται από τη Νότιο Αφρική, και μεταφράζεται περίπου ως “ανθρωπιά προς τους άλλους” (“humanity towards others”). Αυτό εξηγεί και το κεντρικό μότο του Ubuntu που δεν είναι άλλο από το “Linux για ανθρώπους” (“Linux for human beings”), και έχει ως κύριο στόχο μια διανομή φιλική προς τον απλό χρήστη, ασφαλή, εύχρηστη και σταθερή. Οι παραπάνω στόχοι εκπληρώνονται σε μεγάλο βαθμό, και αυτό εξηγεί τη δημοτικότητα του Ubuntu, καθώς σήμερα, αποτελεί την πιο δημοφιλή διανομή Linux με εκατομμύρια χρήστες ανά τον κόσμο.Πριν αρκετό καιρό είχα συναντήσει κάπου την εξής χιουμοριστική ερμηνεία της λέξης Ubuntu η οποία έλεγε ότι είναι η αφρικανική λέξη για το “δε δουλεύει” (Ubuntu is the african word for not working). Από τη μικρή μου εμπειρία στο συγκεκριμένο λειτουργικό σύστημα έχω να τονίσω ότι όχι μόνο δουλεύει, αλλά δουλεύει και πολύ καλά! Ο σκοπός του σημερινού άρθρου, λοιπόν, είναι να ξεδιαλύνει κάποιους μύθους που υπάρχουν γύρω από αυτό, μιας και προσωπικά, όπως και πολλοί άλλοι πιστεύω, το είχα παρεξηγήσει και απορρίψει πριν καν το δοκιμάσω.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Η εγκατάσταση της διανομής 10.04 παράλληλα με τα Windows 7 στο φορητό μου υπολογιστή κύλισε χωρίς προβλήματα, αφού ακολούθησα τους αναλυτικότατους οδηγούς του φόρουμ του Ubuntu (στη συγκεκριμένη σελίδα υπάρχουν οδηγοί όχι μόνο για την εγκατάσταση του Ubuntu, αλλά για πολλά άλλα θέματα). Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να τονίσω ότι λανθασμένα πίστευα πως οι χρήστες του Linux είναι κάπως σνομπ, και απαντούν με το κλασσικό RTFM (Read The Fucking Manual), αλλά διαπίστωσα ότι είναι παραπάνω από πρόθυμοι να προσφέρουν βοήθεια στους άπειρους χρήστες, όσο “χαζή” και αν είναι η απορία τους.
Συνεχίζοντας, με το που αντίκρισα για πρώτη φορά την επιφάνεια εργασίας του Ubuntu, και αφού εγκατέστησα κάποιες ενημερώσεις (updates) που αυτόματα ενημερώθηκα ότι είναι διαθέσιμες, άρχισα να “παίζω” λίγο με τα μενού για να δω τις δυνατότητές του. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι όλες οι συσκευές μου (κάρτα γραφικών, κάρτα ήχου, κάρτα δικτύου, ποντίκι, εξωτερικός σκληρός δίσκος, εξωτερικό DVD Recorder, κάμερα κτλ) είχαν αναγνωριστεί επιτυχώς και δούλευαν μια χαρά. Αυτό καταρρίπτει το σχετικό μύθο που θέλει το Linux να μην υποστηρίζει πολλές συσκευές, και μάλιστα μετά από μια μικρή έρευνα που έκανα βρήκα ότι το Ubuntu στις τελευταίες του εκδόσεις υποστηρίζει περισσότερες συσκευές από ό, τι τα Windows 7. True story.
Στη συνέχεια, η δεύτερη έκπληξη που με περίμενε ήταν το γεγονός ότι το Ubuntu έρχεται με τα βασικά προγράμματα που χρησιμοποιεί ένας τυπικός χρήστης προεγκατεστημένα. Δηλαδή, σου παρέχει έναν browser για να περιηγηθείς στο διαδίκτυο (Mozilla Firefox), players για να ακούσεις μουσική ή να δεις κάποια ταινία (Rythmbox και Movie Player), πρόγραμμα για να κατεβάζεις torrent (Transmission), σουίτα επεξεργασίας κειμένου (Open Office), πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας (Gimp) και, γενικά, όλα τα προγράμματα που χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ο τρόπος που εγκαθιστάς νέα προγράμματα. Συνηθισμένος από τα Windows, περίμενα να πηγαίνεις στη σελίδα του προγράμματος που θέλεις να εγκαταστήσεις, να το κατεβάζεις και στη συνέχεια με διπλό κλικ να τρέχεις το εκτελέσιμο αρχείο με το οποίο γίνεται η εγκατάσταση. Διαδικασία ιδιαιτέρα χρονοβόρα, που όμως, μετά από κάποιο format ήταν αναγκαίο κακό στα Windows.
Το Ubuntu παρέχει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση καθώς χρησιμοποιεί το λεγόμενο Software Center, στο οποίο μπορείς να κάνεις αναζήτηση στα repositories (η λέξη αποθετήρια μου θυμίζει αποχωρητήρια, και γι’ αυτό δεν τη χρησιμοποιώ) του Ubuntu για κάποιο πρόγραμμα και αφού το εντοπίσεις, να προχωρήσεις στην εγκατάστασή του με ένα απλό κλικ. Παραδείγματος χάριν, έστω ότι πληκτρολογείς στην αναζήτηση του Software Center για προγράμματα instant messanging, όπως είναι το MSN ή το Skype. Αμέσως, σου εμφανίζονται όλοι οι instant messengers που είναι διαθέσιμοι με περιγραφή και screenshots, και για να εγκαταστήσεις αυτόν που θέλεις, κάνεις κλικ στο install, και αφήνεις το Ubuntu να κάνει όλα τα υπόλοιπα. Ξεχάστε, δηλαδή, τη βαρετή διαδικασία του “next, next” καθώς και τα διάφορα Ask Toolbars που εγκαθίστανται ερήμην σας.
Αυτά για σήμερα, και όπως το βλέπω το θέμα πάει πάλι για τριλογία. Ούτε ο George Lucas να ήμουν! Ευχαριστώ για το χρόνο σας και ελπίζω να μη σας κούρασα.
P.S. Το επόμενο άρθρο θα αφορά μάλλον τις μηχανές αναζήτησης, όποτε θα επανέλθω στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας τον άλλο μήνα.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Η εγκατάσταση της διανομής 10.04 παράλληλα με τα Windows 7 στο φορητό μου υπολογιστή κύλισε χωρίς προβλήματα, αφού ακολούθησα τους αναλυτικότατους οδηγούς του φόρουμ του Ubuntu (στη συγκεκριμένη σελίδα υπάρχουν οδηγοί όχι μόνο για την εγκατάσταση του Ubuntu, αλλά για πολλά άλλα θέματα). Εδώ θα κάνω μια μικρή παρένθεση για να τονίσω ότι λανθασμένα πίστευα πως οι χρήστες του Linux είναι κάπως σνομπ, και απαντούν με το κλασσικό RTFM (Read The Fucking Manual), αλλά διαπίστωσα ότι είναι παραπάνω από πρόθυμοι να προσφέρουν βοήθεια στους άπειρους χρήστες, όσο “χαζή” και αν είναι η απορία τους.
Συνεχίζοντας, με το που αντίκρισα για πρώτη φορά την επιφάνεια εργασίας του Ubuntu, και αφού εγκατέστησα κάποιες ενημερώσεις (updates) που αυτόματα ενημερώθηκα ότι είναι διαθέσιμες, άρχισα να “παίζω” λίγο με τα μενού για να δω τις δυνατότητές του. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι όλες οι συσκευές μου (κάρτα γραφικών, κάρτα ήχου, κάρτα δικτύου, ποντίκι, εξωτερικός σκληρός δίσκος, εξωτερικό DVD Recorder, κάμερα κτλ) είχαν αναγνωριστεί επιτυχώς και δούλευαν μια χαρά. Αυτό καταρρίπτει το σχετικό μύθο που θέλει το Linux να μην υποστηρίζει πολλές συσκευές, και μάλιστα μετά από μια μικρή έρευνα που έκανα βρήκα ότι το Ubuntu στις τελευταίες του εκδόσεις υποστηρίζει περισσότερες συσκευές από ό, τι τα Windows 7. True story.
Στη συνέχεια, η δεύτερη έκπληξη που με περίμενε ήταν το γεγονός ότι το Ubuntu έρχεται με τα βασικά προγράμματα που χρησιμοποιεί ένας τυπικός χρήστης προεγκατεστημένα. Δηλαδή, σου παρέχει έναν browser για να περιηγηθείς στο διαδίκτυο (Mozilla Firefox), players για να ακούσεις μουσική ή να δεις κάποια ταινία (Rythmbox και Movie Player), πρόγραμμα για να κατεβάζεις torrent (Transmission), σουίτα επεξεργασίας κειμένου (Open Office), πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας (Gimp) και, γενικά, όλα τα προγράμματα που χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση.
Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ο τρόπος που εγκαθιστάς νέα προγράμματα. Συνηθισμένος από τα Windows, περίμενα να πηγαίνεις στη σελίδα του προγράμματος που θέλεις να εγκαταστήσεις, να το κατεβάζεις και στη συνέχεια με διπλό κλικ να τρέχεις το εκτελέσιμο αρχείο με το οποίο γίνεται η εγκατάσταση. Διαδικασία ιδιαιτέρα χρονοβόρα, που όμως, μετά από κάποιο format ήταν αναγκαίο κακό στα Windows.
Το Ubuntu παρέχει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση καθώς χρησιμοποιεί το λεγόμενο Software Center, στο οποίο μπορείς να κάνεις αναζήτηση στα repositories (η λέξη αποθετήρια μου θυμίζει αποχωρητήρια, και γι’ αυτό δεν τη χρησιμοποιώ) του Ubuntu για κάποιο πρόγραμμα και αφού το εντοπίσεις, να προχωρήσεις στην εγκατάστασή του με ένα απλό κλικ. Παραδείγματος χάριν, έστω ότι πληκτρολογείς στην αναζήτηση του Software Center για προγράμματα instant messanging, όπως είναι το MSN ή το Skype. Αμέσως, σου εμφανίζονται όλοι οι instant messengers που είναι διαθέσιμοι με περιγραφή και screenshots, και για να εγκαταστήσεις αυτόν που θέλεις, κάνεις κλικ στο install, και αφήνεις το Ubuntu να κάνει όλα τα υπόλοιπα. Ξεχάστε, δηλαδή, τη βαρετή διαδικασία του “next, next” καθώς και τα διάφορα Ask Toolbars που εγκαθίστανται ερήμην σας.
Αυτά για σήμερα, και όπως το βλέπω το θέμα πάει πάλι για τριλογία. Ούτε ο George Lucas να ήμουν! Ευχαριστώ για το χρόνο σας και ελπίζω να μη σας κούρασα.
P.S. Το επόμενο άρθρο θα αφορά μάλλον τις μηχανές αναζήτησης, όποτε θα επανέλθω στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας τον άλλο μήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου