Κατηγορίες Ψηφοφόρων.

Στα περισσότερα αμερικάνικα μπαρ υπάρχει εδώ και χρόνια ένας απαράβατος κανόνας, δεν επιτρέπονται σε καμία περίσταση, οι συζητήσεις περί πολιτικής ή θρησκείας, γεγονός το οποίο με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Συνήθως, υπάρχει και η αντίστοιχη πινακίδα που το αναφέρει, και όταν κάποιος πελάτης παραβαίνει αυτόν τον άτυπο κανόνα, ο υπεύθυνος του μπαρ τον προτρέπει να συζητήσει για κάτι πιο ανάλαφρο. Ο κυριότερος λόγος για αυτήν την απαγόρευση είναι ότι δύσκολα κανείς βγάζει άκρη με αυτά τα δύο θέματα, ειδικά αν ο συνομιλητής είναι αντίθετων πεποιθήσεων. Με αφορμή, λοιπόν, τις δημοτικές εκλογές αποφάσισα να παραβώ αυτόν τον άτυπο κανόνα και να γράψω για τις κατηγορίες των ψηφοφόρων, με χιουμοριστική πάντα διάθεση. 

Είναι μαθηματικώς αδύνατο να μην έχετε πέσει θύμα προπαγάνδας από κάποιο κομματικό στέλεχος, είτε στην σχολή σας είτε πίνοντας αμέριμνοι το καφεδάκι σας. Πόσο μάλλον κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, η οποία ήταν ανέκαθεν πεδίο στο οποίο άκμαζαν τα κομματόσκυλα ή ροτβάιλερ κατ’ εμέ και διάφορες άλλες πολύ ενδιαφέρουσες κατηγορίες, γεγονός που σηκώνει πολύ σχολιασμό. Και αυτό ακριβώς σκοπεύω να κάνω!

Ο Απλός.

Θα ξεκινήσω με τον κλασικό ψηφοφόρο, ο οποίος (θέλω να πιστεύω) είναι και ο πιο συνηθισμένος τύπος. Συνήθως, έχει κάποια  ιδεολογία, γνωρίζει τα βασικά και ενημερώνεται από τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο για να διαμορφώσει τη γνώμη του. Βάση όλων αυτών, δίνει την ψήφο του, υποστηρίζοντας τον υποψήφιο που πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος.

Ο Φανατικός ή Full Extra.

Φανατικός ψηφοφόρος είναι ο τύπος που ψηφίζει ένα κόμμα με το ίδιο σθένος που υποστηρίζει την ομάδα του. Δεν πάει το κόμμα του να είναι υπέρ της απαγόρευσης του ποδοσφαίρου, αυτός θα το ψηφίσει no matter what. Αυτή η κατηγορία ψηφοφόρου ονομάζεται και “ΠΑΟΚ και ας μην μαμίσω ποτέ”, και οι πιθανότητες να ψηφίσει άλλο κόμμα είναι ίδιες με το να γίνει τελικός Champions League με αντιπάλους τον ΠΑΟΚ και τον Άρη. Είναι ο ίδιος ψηφοφόρος που παλαιότερα πλακωνόταν στα καφενεία με συμπολίτες του.

Το Κομματόσκυλο ή Ροτβάιλερ.

Το κομματόσκυλο-ροτβάιλερ αποτελεί μετάλλαξη του φανατικού οπαδού (κάτι σαν τους X-Men) και, συνήθως, λαμβάνει χώρα, όταν ο ίδιος ή κάποιο συγγενικό του πρόσωπο βάζει υποψήφιο για κάποιο δημόσιο αξίωμα. Η διαφορά είναι, όμως, ότι κάνει προπαγάνδα όπου σταθεί και όπου βρεθεί με αποτέλεσμα να το αποφεύγεις, όπως η μοντέλα τις τηγανιτές πατάτες.  Αν κάνετε το λάθος και βρεθείτε σε μια παρέα στην οποία υπάρχει κάποιο ροτβάιλερ θα σας πρότεινα να θυμηθείτε ότι έχετε ξεχάσει το θερμοσίφωνα ανοιχτό και το παστίτσιο στο φούρνο και να αποχωρίσετε ευγενικά.

Ο Κληρονομικός.

Αυτή η κατηγορία ψηφίζει κάποιο κόμμα. γιατί το ψήφιζε ο πατέρας του και πιο πριν ο παππούς του. Η ψήφος, δηλαδή, κληρονομείται από γενιά σε γενιά, σαν την υψηλή χοληστερίνη. Αυτή η κατηγορία καταλαμβάνει, δυστυχώς, μεγάλο ποσοστό στο σύνολο των ψηφοφόρων, και στη συνέχεια αναρωτούνται όλοι πως γίνεται και βγαίνουν τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα.

Ο Δημόσιος.

Ο Δημόσιος είναι μια ιδιόμορφη μορφή ψηφοφόρου. Δεν έχει κάποια συγκεκριμένη ιδεολογία, αλλά πάει όπου φυσάει ο άνεμος. Φυσικά και έχει ιδιοτελείς σκοπούς, οι οποίοι φτάνουν από διορισμό στο δημόσιο μέχρι κάποιο μικρορουσφέτι. Στις συζητήσεις του υπερασπίζεται με μένος τον υποψήφιό του παρουσιάζοντάς τον σαν να είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη της ανθρωπότητας μετά τη φωτιά. Με το πέρας των εκλογών επανέρχεται, συνήθως, στην πρότερή του κατάσταση μετά από 3-4 εβδομάδες, αν και υπάρχουν και ανίατες περιπτώσεις.

Ο Celebrityς

O Celebrityς ανήκει, συνήθως, στο αδύναμο φύλο και ψηφίζει με βάση την αναγνωρισιμότητα του εκάστοτε υποψηφίου. Αν αναρωτάστε πώς, γίνεται τραγουδιστές, ηθοποιοί, αθλητές και οτιδήποτε παρελαύνει από την ελληνική τηλεόραση, να καταλαμβάνουν έδρανα του κοινοβουλίου, ο Celebrityς είναι η απάντηση. Μπορεί να μη γνωρίζει τη διαφορά σοσιαλισμού και κομμουνισμού αλλά αν τον ρωτήσεις ποιος αποχώρησε από το Χ-Factor, το 'χει για πλάκα.

Ο 100 Χρόνια Πίσω.

Ο συγκεκριμένος τύπος ψηφοφόρου, είναι συνήθως μεγάλης ηλικίας και πιστεύει σε ιδεολογίες και μοντέλα που έχουν σταματήσει να υφίστανται εδώ και δεκαετίες. Χρησιμοποιεί κλασικές ατάκες όπως: 'Μια χούντα μας χρειάζεται, τα έργα της χούντας (δρόμοι, γέφυρες κτλ) υπάρχουν ακόμα'. Dude, πως θα σου φαινόταν να κουβαλάς πέτρες 16 ώρες την ημέρα, κάτω από τον ήλιο, για 20 χρόνια συνεχόμενα, με ανταμοιβή κάθε βράδυ ένα καρβέλι ψωμί και ένα κρεμμύδι; Εννοείται ότι δεν θα το έκανες με τίποτα, αλλά έτσι έχτισαν τις πυραμίδες οι Φαραώ και από ό,τι θυμάμαι υπάρχουν για πολύ περισσότερα χρόνια από τους δρόμους της χούντας. Αν ψήνεσαι μπορείς να κάνεις αίτηση για δούλος στην Αίγυπτο, στο ΚΕΠ της περιοχής σου!

Αυτά για σήμερα, ελπίζω να βρήκατε το άρθρο διασκεδαστικό!

P.S. Αν κάποιος η κάποια θίχτηκε από το παρόν άρθρο, μπορεί να πάει να αγοράσει χιούμορ. Για αγορές άνω των 100 ευρώ, δίνεται δώρο 1 λίτρο τσαχλαμάς. Δεκτές και πιστωτικές.