Things I hate. Part II

Στο τελευταίο για φέτος, εορταστικό άρθρο έχω την τιμή να σας παρουσιάσω το δεύτερο μέρος των πραγμάτων που μισώ. Το πρώτο μέρος, που μπορείτε να το βρείτε κάνοντας κλικ εδώ, σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ήταν πρώτο στα charts για 50 εβδομάδες, νομίζω (inside joke, όποιος δεν το κατάλαβε ας δει καμιά παράσταση του Πανούση). Στην απόφασή μου αυτήν καθοριστικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι τη μέρα των Χριστουγέννων είχα υπηρεσία, με αποτέλεσμα όλοι εσείς να διασκεδάζετε και εγώ να υπηρετώ την πατρίδα στα λελέ μου (34 και σήμερα)! Όσοι με γνωρίζουν προσωπικά μπορούν να φανταστούν το πρωινό μου ξύπνημα. Όχι και η καλύτερη εμπειρία το να υπηρετείς τη θητεία σου σε περίοδο Χριστουγέννων, πιστέψτε με, αλλά κάποιος πρέπει να το κάνει. Πριν προχωρήσω περαιτέρω, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι το πολυαναμενόμενο λεξικό (δεν εννοώ αυτό του στρατού στο προηγούμενο άρθρο) έχει ήδη δημοσιευτεί και μπορείτε να το βρείτε εδώ. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.

Πρώτο για σήμερα, το παγκόσμιο φαινόμενο του τακουνιού. Δε λέω, σε όλες μας αρέσουν τα τακούνια και έχω πολλά ζευγάρια στην ντουλάπα μου, αλλά αυτή η μ@λ@κ1@ πρέπει να σταματήσει! Θες να φορέσεις 19-ποντο τακούνι; Μην το κάνεις, όταν γνωρίζεις, a priori, ότι θα πάμε κάπου με πολύ κόσμο, θα είσαι πιθανότατα όρθια, και θα σε πονέσουν τα ποδαράκια σου. Όταν κάνεις το λάθος, και αποφασίσεις να τα φορέσεις τελικά, μην αρχίζεις την γκρίνια, πριν πιω ακόμα το πρώτο μου ποτό. Suck it up bitch. Bonus tip για τους άντρες. Μετά από μια τέτοια έξοδο, ένα ποδόλουτρο στο έτερον ήμισυ έχει εγγυημένα αποτελέσματα. Να τα λέμε αυτά.

Στη συνέχεια, το φλέγον ζήτημα του καπακιού της τουαλέτας. Τόνοι από μελάνι έχουν χυθεί γι' αυτό το θέμα που ταλανίζει γενιές και γενιές. Η λύση είναι απλή. Θέλεις το καπάκι κατεβασμένο και εμείς σηκωμένο. Μεγάλη κοπέλα είσαι, πιάσε με το χεράκι σου το καπάκι και κατέβασέ το. Δε δαγκώνει και δε θα προσβληθείς από την ανίατη ασθένεια που έχεις σκεφτεί με το υποχόνδριο μυαλό σου. Είναι ζήτημα δευτερολέπτων αυτό που σου προτείνω αλλά εσύ προτιμάς να μη συμμορφώνεσαι και να με πρήζεις 365 μέρες το χρόνο.

I'll tell you what. Όταν εσύ δανείζεσαι το αμάξι μου και μου το επιστρέφεις κάνεις πίσω το κάθισμα στην αρχική του θέση; Ποτέ. Μας έχεις ακούσει ποτέ να γκρινιάζουμε γι' αυτό; Όχι, γιατί σε έχουμε αποδεχτεί όπως είσαι και ας χρειάζεται κάθε φορά να κάνουμε ελιγμούς επιπέδου Τσάκι Τσαν για να μπούμε στο αυτοκίνητο. Κάτι τελευταίο που απευθύνεται και στα δύο φύλα, φόρεσε τη γ@μημ3νη ζώνη σου για να σταματήσει το μπιπ μπιπ. Είναι για το καλό σου. Αυτό ladies and gentlemen ήταν το κοινωνικό μήνυμα της ημέρας.

Τελειώνοντας, δε θα μπορούσα να παραλείψω το εξής: αγωνίζεσαι να θεωρείσαι έξυπνη, χειραφετημένη και ανεξάρτητη γυναίκα, έτσι δεν είναι; Τι εντύπωση νομίζεις όμως ότι προκαλείς, όταν παρακολουθείς ανελλιπώς τούρκικα σίριαλ, ριάλιτι του κwλ0υ και μεσημεριανά σκουπίδια; Και χωρίς να είναι αυτό αρκετό, αναπαράγεις στην καθημερινότητά σου ατάκες και συμπεριφορές που σου φάνηκαν εύστοχες ή αστείες, βλέπε το χορό της Ηλιάκη. Να σου απαντήσω εγώ: την εντύπωση μιας κλασσική γυναικούλας, κότας. Αυτά.

Πριν σας αφήσω, θέλω να ευχηθώ καλή χρονιά, χρόνια πολλά, υγεία και ευτυχισμένο το 2012. Υπόσχομαι στο τρίτο μέρος του things I hate να ασχοληθώ με τους άντρες καθώς σήμερα, όλος τυχαίως, τα βέλη μου στράφηκαν προς το ωραίο φύλο.

P.S. Περαστικά στο φίλο μου Αργύρη. Σειρά, εύχομαι το 2012 να σε βρει σιδερένιο να τρέχεις μαραθώνιο, στο χαλαρό.

P.S. Χρόνια πολλά στον μπαμπά μου. Πατέρα, ξεκουράσου.

P.S. Αφιερωμένο στις σειρές μου: “Πάει ο παλιός φαντάρος, ας γιορτάσουμε παιδιά, ήρθε ο νέος με τα λέπια και την ποντικοουρά. Καλή σκοπιά, καλή σκοπιά, σε όρχους καύσιμα και πυρομαχικά. Καλή σκοπιά, καλή σκοπιά, σε όρχους καύσιμα και πυρομαχικά”.