Πίνω και μεθώ.

Κατά την επιστροφή μου στο Ηράκλειο, καθώς είχα να ασχοληθώ αρκετό χρονικό διάστημα με το blog λόγω αδείας, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για το GPS. Η απόφασή μου αυτή στηρίχτηκε στο πόσο πολύ μας δυσκόλεψε να το ρυθμίσουμε στη διαδρομή προς το αεροδρόμιο. Επίσης, πρόσφατα έμαθα ότι το GPS χρησιμοποιεί μιγαδικούς αριθμούς για να υπολογίσει αποστάσεις και τοποθεσίες, γεγονός αν μη τι άλλο εντυπωσιακό. Όλοι είχαμε τον κλασικό τύπο που γκρίνιαζε στη διάρκεια των μαθηματικών για το που θα μας χρειαστούν οι φαντατικοί αριθμοί και η απάντηση είναι μία: "Στα GPS, παλιομ@λ@κ@!". Κατά τη διάρκεια της πτήσης όμως άλλαξα γνώμη, σκεπτόμενος ότι μετά από τις διακοπές θα ήταν προτιμότερο να ασχοληθώ με κάτι πιο ανάλαφρο. Έτσι θυμήθηκα την υπόσχεση που είχα δώσει για ένα αφιέρωμα στα σπανιότερα είδη ουίσκι, με την διαφορά ότι σκέφτηκα να το γενικεύσω λίγο, γράφοντας τελικά για τα σπανιότερα είδη αλκοολούχων ποτών.

Big Bang Theory.

Με αφορμή την επίσκεψή μου στο Ρέθυμνο, μια εβδομάδα πριν, φιλοξενήθηκα στο σπίτι ενός φίλου με τον οποίο μοιραζόμαστε αρκετά κοινά ενδιαφέροντα. Ένα από αυτά είναι η ξένη σειρά Big Bang Τheory, η οποία, για όσους δεν το γνωρίζουν, προβάλλεται κάθε Κυριακή μεσημέρι στο κανάλι Star αμέσως μετά τα "Φιλαράκια". Έτσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μερικά επεισόδια μαζί. Σε ένα από αυτά, οι πρωταγωνιστές της σειράς αναφέρθηκαν στο μποζόνιο Χιγκς, το αποκαλούμενο και "σωματίδιο του Θεού". Έτσι απόψε, ταξιδεύοντας για Πειραιά, αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για αυτό προσπαθώντας , όσο μπορώ, να αποσαφηνίσω την έννοιά του. Κάτι που πιστέψτε με, δεν είναι και τόσο εύκολο.

Η ιστορία ενός Ιρλανδού μετανάστη.

Ύστερα από παρότρυνση ενός καλού φίλου αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο για το διασημότερο ίσως ποτό στις μέρες μας, το ουίσκι. Μάλιστα η παρότρυνση ήταν της μορφής "γράψε και πόσα έχεις καταναλώσει για να προσθέσεις εγκυρότητα στο άρθρο, και να γίνεις πιο πειστικός στους αναγνώστες", κάτι το οποίο δεν θα κάνω για ευνόητους λόγους. Ας έρθουμε όμως στο θέμα μας. Η προέλευσή του χάνεται στα βάθη των αιώνων με αναφορές στην αρχαία Μεσοποταμία το 2000 π.Χ. όπου εικάζεται ότι παρασκευαζόταν ένα ποτό παρόμοιο με το σημερινό. Ναι οι ρίζες του είναι τόσο παλιές! Ας μην πάμε όμως τόσο πίσω στον χρόνο και ας έρθουμε στον 12ο αιώνα όπου το ουίσκι αρχίζει να παρασκευάζεται στην Ιρλανδία, και λίγο αργότερα στην Σκωτία. Κύριοι παρασκευαστές του είναι Ιρλανδοί μοναχοί, οι οποίοι το χρησιμοποιούν για φαρμακευτικούς σκοπούς όπως η θεραπεία της ανεμοβλογιάς, διαφόρων κολικών ακόμα και της εγκεφαλικής παράλυσης! Στην συνέχεια διάφοροι Σκωτσέζοι και Βρετανοί μονάρχες το παίρνουν υπό την προστασία τους και σιγά σιγά το ουίσκι αποκτά φήμη και θεωρείται ένα από τα πιο εκλεκτά ποτά. Κάπως έτσι φτάνουμε στη σημερινή εποχή όπου το ουίσκι κατέχει την μερίδα του λέοντος στα βαριά οινοπνευματώδη ποτά, με μόνη του αντίπαλο την βότκα. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία...

Ένας παρεξηγημένος δολοφόνος.

Ένα από τα λίγα θέματα για τα οποία δε χρειάζεται να κάνω καθόλου έρευνα προτού γράψω είναι αυτό της Όρκας, της αποκαλούμενης και φάλαινας δολοφόνου. Από μικρό με γοήτευαν ιδιαίτερα αυτά τα πανέμορφα πλάσματα και το ομολογώ έχω δει αρκετά ντοκιμαντέρ και έχω διαβάσει αρκετά βιβλία για το συγκεκριμένο θέμα.