Βόρειοι Vs Νότιοι. Part I.

Καλησπέρα πιστέ μου αναγνώστη/τρια. Σου εύχομαι το νέο έτος να σου φέρει ό,τι επιθυμείς, από iPhone 4 S μέχρι την Shakira να σε ξυπνάει με λάγνους χορούς κάθε πρωί. Damn, αυτό πρέπει να το βάλω πρώτο πρώτο στην bucket list μου. Το σημερινό epic άρθρο το είχα πολύ καιρό στο μυαλό μου αλλά λόγω συγκυριών δεν κατάφερα να το ολοκληρώσω. Αναφέρομαι στη μητέρα των μαχών, Βορράς εναντίων Νότου που έχει πυροδοτήσει εκατομμύρια συζητήσεων και διαμαχών μέχρι σήμερα. Προσοχή, δεν αναφέρομαι σε Αθήνα εναντίων Θεσσαλονίκης. Κακά τα ψέματα, αφού περάσεις τα νοητά σύνορα του Βόλου, απλά πράγματα, όπως το να παραγγείλεις σε ένα γυράδικο χρειάζονται λεπτεπίλεπτους χειρισμούς ή και τη βοήθεια μεταφραστή. Αυτό ισχύει για εμάς τους Βόρειους. Κάτι αντίστοιχο φαντάζομαι ισχύει και για τους κατοίκους της Νότιας Ελλάδας, με μία μόνη διαφορά: ότι οι Νότιοι φίλοι μας είναι μερικές χιλιάδες χρόνια πίσω, εντελώς αντικειμενικά πάντα (σατανικό χαμόγελο)! Ας μιλήσουμε όμως με αποδείξεις.

Έχοντας περάσει αρκετά χρόνια στην Κρήτη ως φοιτητής και γνωρίζοντας πολύ κόσμο από διάφορα μέρη της Ελλάδος, δεν ήταν δύσκολο να αντιληφθώ άμεσα τις διαφορές στην ορολογία σε απλά πράγματα ή την παντελή έλλειψη αυτής. Επίσης, παρόμοιες αναφορές έγιναν και σε συζητήσεις με την παρέα, που σπουδάσε σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας, οπότε τα συμπεράσματα είναι ασφαλή και όχι μεμονωμένα.

Θα αναφέρω ένα περιστατικό που έζησα την πρώτη εβδομάδα ως φοιτητής στο Ηράκλειο. Πάμε για φαγητό σε ένα από τα κεντρικότερα γυράδικα της πόλης, και όταν έρχεται η σειρά μου να παραγγείλω, η απάντηση στο “ένα-γύρο-σε-πίτα-με-τυροκαυτερή-απ'όλα” ήταν “τι είναι αυτό”; Ο τύπος αναφερόταν φυσικά στην τυροκαυτερή και, όπως μπορείτε να φανταστείτε, τα εγκεφαλικά ήταν πολλαπλά, καθώς για τους γνώστες, η τυροκαυτερή αν δεν είναι θρησκεία, είναι τουλάχιστον αίρεση με εκατομμύρια πιστούς οπαδούς.

Φτάνουμε, λοιπόν, στο κεφάλαιο της τυροκαυτερής και γενικά των σαλατών. Σε ένα μέσο φαγάδικο στη Βόρεια Ελλάδα μερικές από τις επιλογές του εκάστοτε καλοφαγά είναι τζατζίκι, τυροκαυτερή, κέτσαπ, μουστάρδα, σως, ουγκαρέζα, ρώσικη, κηπουρού, αγγουρομαγιονέζα, μελιτζάνοσαλάτα, ταμπάσκο και μπούκοβο. Θα μπορούσα να δεχτώ το τζατζίκι, κέτσαπ, μουστάρδα ή και γιαούρτι (που χρησιμοποιούν στην Κρήτη) ως τις μόνες επιλογές μου, αν βέβαια ζούσα 10000 χρόνια πίσω. Βορράς-Νότος 1-0. Έτσι απλά.

Συνεχίζουμε με το φλέγον ζήτημα του σουβλακίου (sic), για το οποίο, με μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, μπορούν να βρεθούν δεκάδες αποδείξεις ότι λέγεται σουβλάκι και όχι καλαμάκι. Μερικές από αυτές είναι πιο επιστημονικές, όπως ορισμοί λεξικών κτλ και άλλες πιο χιουμοριστικές, και περιλαμβάνουν Αθανάσιους Διάκους και δε συμμαζεύεται. Το επιχείρημα που θα παραθέσω και βασίζεται στη λογική είναι το εξής: δείτε την παρακάτω φωτογραφία:

Αν ρωτήσεις έναν Ευρωπαίο, έναν κάτοικο της υποσαχάριας Αφρικής, έναν Εσκιμώο, έναν ελέφαντα ή έναν εξωγήινο βρε αδερφέ, το τι δείχνει η παραπάνω εικόνα, θα σου απαντήσει πιθανότατα “Καλά πλάκα με κάνεις, δεν ξέρεις το σουβλάκι;”. Οπότε καταλήγουμε στο ότι, όταν όλο το σύμπαν αποκαλεί το σουβλάκι “σουβλάκι” και εσύ το αποκαλείς “καλαμάκι”, μάντεψε ποιος είναι ο παράξενος της υπόθεσης. Βορράς-Νότος 2-0, στο χαλαρό.

Μένοντας στο θέμα, πόσο τιμά τους Αθηναίους που παραγγέλνουν χρησιμοποιώντας φράσεις, όπως “ένα σουβλάκι απ'όλα με μπιφτέκι”; Η μετάφραση για κάποιον που δεν κατάλαβε είναι “ένα μπιφτέκι σε πίτα απ'όλα”. Δηλαδή, ο όρος σουβλάκι χρησιμοποιείται για να δηλώσει την πίτα. Μετά από παρόμοια παραγγελία Αθηναίας συμφοιτήτριας της κοπέλας μου, τη ρώτησα τι θα έλεγε αν ήθελε να παραγγείλει μια πίτα με πατάτες λόγω νηστείας. Θα το ζητούσε ως ένα “σουβλάκι με πατάτες” ή ως ένα “σουβλάκι χωρίς σουβλάκι με πατάτες”; Ακόμα περιμένω απάντηση... Τι να πει κανείς! Άβυσσος η ψυχή των Αθηναίων!

Στην Κρήτη τα πράγματα είναι ακόμα πιο γραφικά, αφού προστίθεται η κατάληξη -πιτα στα πάντα. Παραδείγματος χάριν, γυρόπιτα, σουβλακόπιτα, μπιφτεκόπιτα, κοτόπιτα. Το τελευταίο σημαίνει πίτα με σουβλάκι κοτόπουλο. Στη Βόρεια Ελλάδα πάντως, αν μου ζητούσαν κοτόπιτα, θα απαντούσα ότι θα αργήσει λίγο, γιατί πρέπει να ανοίξω φύλλο. Κοτόπιτα είναι προφανώς (;) η πίτα (όχι αυτή του γύρου, αλλά η κανονική από ζυμάρι) με κομμάτια κοτόπουλου. Ναι έχουμε και τέτοια εδώ.

Κάπου εδώ τελείωσε το σημερινό άρθρο. Ελπίζω να είδατε με χιουμοριστική ματιά τα όσα γράφω και να γελάσατε. Μείνετε συντονισμένοι, γιατί η συνέχεια περιλαμβάνει μπουγάτσες, με σε τε και δε συμμαζεύεται.

P.S. Αυτό με τον Gerrard τον Pique πρέπει να σταματήσει. Δεν γίνεται να είσαι μοντέλος (sic), ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στον κόσμο, να παίζεις στην Μπαρτσελόνα, με την οποία έχεις κατακτήσει τα πάντα, και να έχεις και την Shakira. Έλεος πια.